داشتن تو ، شبیه اون حسیِ که شبیه هیچ چیز توی این دنیا نیست.
کنار تو ، قلب کوچیکم ، بیشتر از گنجایشش میتپه! روحم اکلیلی تر از
هر زمانی میشه و دلش میخواد به پرواز در بیاد؛
. کاشکی میتونستی خودتو از درون من ببینی ، اقیانوس خاکستری رنگ
چشم هات ، لبخند های شیرین تر از توت فرنگی های ته باغ با بغل هایی که
بوی ماه و مهربونی شو میدن . وجود تو یک موهبت و عمیق ترین چیز توی
زندگی منه، تو جزئی از منی تو قلب منی و توی سینه من تا ابد میتپی!
برای تو حاضرم کیلومترها بدوم،فاصله ها رو طی کنم،اشک ها بریزم،لبخند ها بزنم،همه رو از بین ببرم،قاتل بشم،مقتول باشم،هر روز غمگین باشم،هر روز دلتنگ باشم ..
من برای تو میتونم کهکشانو به زمین بیارم،میتونم توی باغ زمین با ستاره های آسمون گل بکارم،تو همونی هستی که من تا ابد،تا دنیا هست،تا روز موعود،تا زمانی که نبض دارم،دوستت دارم
خونه،کلمه شیرینیه . ولی خونه صرفا یه مکان نیست که توش بخوابی و از باد و بوران در امان باشی .
خونه،میتونه یه ادم باشه . یه ادمی که ازش ارامش بگیری،دوستش داشته باشی،امنیتت باشه میتونه خونه ات باشه ، اون ادم میتونه معشوقت باشه،میتونه دوستت باشه،میتونن والدینت باشن،یا حتی میتونه رخت خوابت باشه .
خونه،جاییه،کسیه که میتونی حس کنی توی بهشتی، میتونه با دیواراش،بغلش بهت خوشبختیو عطا کنه،میتونه با گرماش شادیو به قلبت ببره،میتونه باعث خوشحالیت باشه ..
این جا یا کسیه که بهش میگن خونه، مثل تو .
